Graag wil ik me voorstellen en beschrijven hoe mijn verzameling begonnen is, en hoe het nu tot mijn museum geworden is. Mijn naam is Tonnie Ebben. Mijn hele leven woon ik in Groeningen. Het verzamelen is vroeger al als kleine jongen al begonnen. Met mijn vader liep ik als jongen van 10 jaar over de velden en door de bossen hier in de buurt. Van alles heb ik toen al gevonden: kleien pijpjes, stukken steen en ook spullen uit de periode 1939-1945. Het eerste grote stuk wat ik vond en me interesseerde was een staartstuk van een zeldzame Duitse 12 cm mortier.
De spullen belandde al snel op een plankje wat ik zelf gemaakt had langs mijn slaapkamer op de zolder, het werden steeds meer stenen voorwerpen, stukken potten en steeds meer spullen van de oorlog en af en toe kreeg ik iets van mensen: een helm van het leger en leger kleren. Zo werd het langzaamaan meer en meer. Via mijn vader kreeg ik de eerste Duitse medailles. Ik bewaarde is een aparte vitrine kast: het was mijn grote trots, die eerste medailles!
Er werd steeds meer gevonden tussen de aardappelen en gekregen spullen kon ik niet weg doen; bij ieder stuk dat ik gekregen heb hoort een verhaal, iets speciaals en unieks.
Toen ik, samen met mijn vriendin, in het huis trok waar mijn opa en oma gewoond hadden, bouwde ik een nieuwe garage met een kelder. In de kelder kwamen veel schappen, ruim 40 strekkende meter glasplaat! Ik dacht toen: dat komt nooit vol maar na 16 jaar verzamelen was toch meer geworden dan dat ik zelf ooit gedacht had! De kelder was ingericht met een hoekjespullen van kastelen hier uit de buurt, een hoekje Romeins, een hoekje Tweede Wereldoorlog en een hoekje stenen gebruiksvoorwerpen. In mijn kelder kon ik mensen laten zien wat ik allemaal verzamelde en er enthousiast over vertellen.
De Tweede wereldoorlog bleek toch wel mijn grote passie! Mensen die kwamen kijken vonden het erg leuk om te zien hoe ik de kleding op etalagepoppen tentoongesteld had staan. Dat mijn collectie steeds groter werd kwam doordat ik spullen op rommelmarkten vond en kreeg via kennissen en door interviews op de lokale televisie en in de krant. Als ik hoor dat iemand uit onze regio iets heeft of iets weet te vertellen ga ik er met alle plezier naar toe om te horen en om te kijken wat ze weten en of nog iets hebben voor het museum.
12 Jaar verder waren we aan uitbreiding toe: de kelder moest velen malen groter worden. In de zomer van 2012 was de nieuwe kelder klaar. Nu werd er 140 meter aan glazen schappen gemonteerd. De verhuizing van mijn kleine- naar de grote kelder kon beginnen! Her en der lag nog van alles opgeslagen en kwam nu bij elkaar een grote ruimte. Alles van de periode 1939- 1945 staat nu uitgestald en is tentoongesteld. Ook heb ik er een eigen bibliotheek. Er komen steeds meer mensen en kinderen kijken. Ook ga ik naar scholen als er een onderwerp is waarover ik uit mijn verzameling kan vertellen. Ik vind het erg belangrijk dat volwassenen én kinderen het kunnen zien en voelen, en uitleg krijgen over het onderwerp hoe de periode was. De collectie groeit gelukkig nog steeds!
Als mensen gezien hebben hoe het hier is en gehoord hebben hoe ik te werk ga en met hoeveel gedrevenheid en passie ik over mijn verzameling vertel, zijn ze bereid spullen te schenken aan mijn museum Van Postzegel Tot Tank, waarvoor mijn hartelijke dank!!!
